De kleur oranje staat misschien dicht bij de liefdeskleur rood, maar geloof me: ze zijn verschillend. Dit had ik kunnen weten, liefde vinden op een oranje dag zoals Koningsdag, was natuurlijk te mooi om waar te zijn. Wat ik wel vond? Liefde op het eerste gezicht, grote verwachtingen met een bitter einde!
Een oranje dag, oftewel Koningsdag, die in het teken staat van simpelweg feesten en zuipen. De hele dag loop ik met pijnlijke voeten rond op een festival, stinkend naar bier en zweet. Mijn mooie witte cowboylaarsjes waren ondertussen bruin van de vieze natte modder die overal op het festivalterrein lag. In mijn rechterhand heb ik een biertje, dat ik eigenlijk te goor voor woorden vind. Maar goed, de rest van de drankjes vind ik te duur. Door al die gore biertjes moet ik nodig plassen. Al mokkend loop ik op mijn pijnlijke voeten richting de dixies. Ja, je hoort het goed, dixies, nog goorder dan dat biertje. Ik sta te wachten in de rij, met zo’n twintig andere mensen. Met mijn witte cowboylaarsjes of beter gezegd: inmiddels bruine cowboylaarsjes, bots ik tegen iemand aan. Een lange vent draait zich om, zijn bruin, krullend haar en bruine ogen vallen me meteen op. Met een ondertussen blos op mijn wangen van de schaamte zeg ik snel “oh sorry, dat ging per ongelijk”. Zijn zware mannelijke stem zegt “Nou jij mag wel tegen mij aan botsen hoor, knapperd”. Zo typisch, zo cliché en zo verre van origineel. Maar toch, komt er een klein lachje bij me naar boven. Met zijn grote glimlach en bruine ogen kijkt hij mij aan. We raken aan de praat en lachen om van alles en nog wat. Deze lange wachtrij met alle bijhorende ongemakken is opeens niet meer zo vervelend.
Hij vraagt of ik met hem meega naar de grote partytent, ik zeg ja. Mijn vrienden gaan mee en zijn groep en de mijne vormen nu één hele grote groep. We dansen de hele avond en we klikken alsof we elkaar al jaren kennen. Hij vraagt mijn telefoonnummer en hij maakt de belofte dat we elkaar aankomede week nog gaan zien. Vind ik nou echt de liefde op deze oranje dag tussen de gore biertjes en dixies? De avond vliegt voorbij en we nemen afscheid van elkaar.
Ik krijg een appje en ik herken hem gelijk aan zijn profielfoto. We hebben na het festival contact en we spreken al vrij snel af, zoals hij immers had beloofd. Ik besluit om naar zijn stad toe te gaan. Vol zenuwen en met diezelfde bloos op mijn wangen als toen, rijd ik richting Groningen. We doen een drankje in het centrum, ik heb mijn bruine cowboylaarsjes aangetrokken. Wat ironisch is omdat ik op Koningsdag mijn witte cowboylaarsjes aan had, die bruin waren geworden door de modder. De date verloopt zoals je als vrouw hoopt dat een date gaat. Zonder ongemak, wederzijds interesse, humor en de man die vervolgens de rekening betaalt. “Ik ben ook wel echt iemand die na een date echt communiceert en contact houdt” vertelt hij mij nog. Nou, dat heb ik geweten. Na ons afscheid en de opmerking “ik check je nog”, rijd ik met een voldaan gevoel naar huis. Elke vrouw herkent dat daten spannend is.
De dagen na onze date gaan voorbij en ik ben benieuwd naar wat hier verder uit gaat ontstaan. Op dag één na onze date, nog geen appje. Dit is 24 uur nadat we elkaar gesproken hebben, dus geen contact is nog niet zo raar toch? Op dag twee, nog steeds geen appje. En ja, je raadt het waarschijnlijk al, op dag drie, nog steeds geen appje. Nu moet ik toegeven dat het me wel wat heet begint te worden onder de voeten. Je gaat me niet vertellen dat ik na zo’n leuke, bijna perfecte date, geghost ga worden! Ghosten is een begrip, of je kan beter zeggen een inmiddels werkwoord, waar veel mannen tegenwoordig gebruik van maken. Een manier van na een date, in plaats van communiceren dat er geen verdere interesse is, helemaal niks meer laten horen, volledige radiostilte.
Op dag vier besluit ik dan toch een appje te sturen, of ik nu echt geghost ben, of hij gewoon druk is? Mijn vingers tikken op het scherm van mijn telefoon, stuur ik: “Een reden waarom ik niks van je hoor?”. Dit verander ik vrij snel en ik maak er een zachte “Hey, hoe is het?” van. Als ik hier geen reactie op krijg dan moet ik helaas toch de conclusie trekken dat ik gehost ben, zelfs na zo’n bijna perfecte date. Uren gaan voorbij, appjes komen binnen maar nog steeds geen reactie van meneer Koningsdag. De dagen hierop volgend, krijg ik nog steeds geen reactie. Twee dagen na mijn berichtje besluit ik mijn vrouwelijke power te gebruiken. Ik ben hier de volwassene en ik ga hem dit duidelijk te maken. Het is een keer klaar met de onvolwassenen mannen op deze wereld, die niet op een normale manier kunnen communiceren. Mijn berichtje luid:
“ik wil graag bij je aangeven dat ik het jammer vind dat ik niks meer van je heb gehoord. Bij geen verdere interesse kun je dit gewoon op een volwassen manier aangeven in plaats van de manier van ghosten te gebruiken. Dit is een onvolwassen manier en na een date is dit absoluut niet netjes. Ik hoop dat je hiervan leert en in het vervolg normaal kunt communiceren met een vrouw. Dit is namelijk niet de manier hoe je een vrouw behandelt, lul.”
Na dit gestuurd te hebben, klik ik op de rode knop waarop “Blokkeren” staat. De kleur oranje mag dan dicht bij rood liggen, maar liefde vinden op Koningsdag? Eerder een ghosting-trauma rijker maar wel een leuk verhaal voor bij de borrel.
Reactie plaatsen
Reacties